Als u gisteren de oefeninterland voetbal tussen Egypte en België heeft bekeken dan kan ik begrijpen dat u daardoor een onherstelbaar trauma heeft opgelopen en u zich van schaamte heeft teruggetrokken in de veertig jaar geleden opgetrokken atoomschuilkelder, volledig afgescheiden van de rest van de wereld. Enkel in dat geval kon u niet weten dat het stevig geregend heeft dit weekend. Zo’n zware neerslag heeft uiteraard zijn impact op het verkeer en fileleed. Laat het nu toevallig het weekend zijn waar we met onze A- en C-ploeg één van de verste verplaatsingen voor de boeg hadden, ttz naar Essenbeek. De A-ploeg op vrijdagavond en de C-ploeg op zaterdagnamiddag. Het is niet alleen één van de verste verplaatsingen, Essenbeek is de laatste jaren al een paar keer van lokaal veranderd. Qua lokaal, een hele vooruitgang tov de afgedankte cinemazaal waar ze destijds in speelden tot de zolderverdieping van een school waar ze tot twee seizoenen terug in vertoefden (maar liefst 93 trappen eer ge boven waart – moest ge naar het toilet? Dat was beneden, 93 trappen af en dan terug naar boven – ge waart opgewarmd!), maar nu dus in een ander turnzaaltje van de school. Bovendien meer in het centrum en daardoor moeilijker te bereiken.
Soit, een verwittigd man is er twee waard. Gelukkig had ik de voetbalwedstrijd opgenomen om te bekijken na ons treffen tegen Essenbeek en ben ik pas in de nacht van vrijdag op zaterdag in mijn geïmproviseerde atoomschuilkelder gekropen. Ik was zelf ook nog maar ene keer in het nieuwe lokaal van Essenbeek geweest en het enige wat ik mij kon herinneren was dat we toen nogal lang hebben moeten zoeken om het te vinden. Dan maar betrouwen op Waze. Ik had het adres voor alle zekerheid nog eens opgezocht en al in Waze ingegeven zodat alles gereed stond. Klaar? Vertrekken maar! Waze geopend en Waze vroeg mij om de rit te hervatten. Zo werkt dat met geavanceerde navigatieapplicaties (vroeger deden we dat met de stratenatlas, soit dat is een ander verhaal). Willem opgepikt aan de bushalte en ik had al gemerkt dat Waze voor ons een hele rit ten zuiden van Brussel had voorbereid om te vermijden dat we door Brussel of de ring rond Brussel zouden moeten nemen. Dat zag er goed uit, ondanks het geschatte traject van iets meer dan 70 km! Maar wat een kakweer! Richting N25, Hamme-Mille en zo naar de oprit van de E411. Oei, daar niet richting Brussel maar de andere kant? Dan zal het daar rond Brussel wel zeker een grote monsterfile zijn?! Richting Nivelles dus waar Willem en ik getrakteerd werden op een plaatselijke sightseeing, al was het in het donker, langs landelijke wegen, terwijl we eigenlijk toch redelijk in het centrum van Nivelles zaten. Ineens moesten we een kasseiwegske in dat eerder de indruk gaf dat het verder zou uitmonden in een karspoor. Daarna zei de lieve Hollands-klinkende dame van Waze ons dat we over 400 meter onze bestemming bereikt zouden hebben. Euhm??? Hier klopte iets niet! Blijkbaar had die lieftallige Hollands-klinkende dame van Waze voor mij een andere bestemming in petto toen ze mij vroeg om de rit te hervatten. Dat was ook zo’n adres dat ik al in Waze had ingegeven omdat ik daar binnenkort naar toe moest maar blijkbaar was ik dus iets te enthousiast met het bevestigen van ‘Rit hervatten’. Soit, los van het feit dat ik me nu wel vragen stel bij mijn toekomstige bestemming, gegeven dat kasseiwegje te midden van bermen met bramen en allerlei andere flora waar alleen vogelliefhebbers in geïnteresseerd zijn (voor alle duidelijkheid, niet de flora waar het gras twee kontjes hoog is), wij dus enigszins in paniek. Jeezes, het was al 19u23. Gauw de juiste bestemming aangeklikt! Miljaar! Verwacht uur van aankomst 19u45! Gaz planché! Om met de inmiddels 16 jaar oude Corsa, door de roettest van de jaarlijkse technische controle te loodsen moet ik af en toe eens sportief rijden zodat alle smeerlapperij, die door het defensief rijgedrag van andere bestuurders van de wagen langs de binnenkant van de motor, uitlaat en andere uitlaatgerelateerde onderdelen was blijven plakken, nu ‘once and for all’ de deur (of liever de uitlaat) uitgingen. Nu dus alles zo clean als het maar kan zijn! Die kasseien vlogen daar in het rond en de verdekt opgestelde vogelspotters sprongen uit hun camouflagepakken om de collateral damage tot het minimum te beperken. En verkeersdrempels hebben ze daar ook zelfs. Enfin, we waren ter plaatse om 19u43. De speelplaats van de school was dan ook nog eens afgesloten en de heel straat stond vol geparkeerd. Ook dat nog! Enfin, gelukkig nog een plaatske gevonden.
Toch een 1u25 minuten over gedaan maar het moet gezegd, we hebben geen meter in de file gestaan. Maar wie dacht dat dit een straf verhaal was komt bedrogen uit. Die mannen van de C-ploeg zijn niet te kloppen. 1u45 om tot daar te geraken! Toegegeven zij speelden op zaterdagnamiddag en het is daar een winkelbuurt, dus dat is altijd al een belevenis. Ik mag hopen dat ze ondertussen thuis geraakt zijn want anders komen ze aardig in de buurt om het record te breken dat destijds gevestigd werd met een verplaatsing naar Lembeek (waarschijnlijk is daar meer toelichting over te vinden in één van de Modakantochnies van vroeger- ken uw klassiekers! Indien interesse wil ik het relaas nog wel eens op de training vertellen).
Trouwens, nobless oblige, zo’n gevallen met navigatieapplicaties zijn enkel voor de allergrootsten weggelegd. Getuige het geval dat zich redelijk lang geleden heeft voorgedaan met de spelers van het toen onklopbare Vilette Charleroi, in Super afdeling. Ik herinner me de details niet helemaal meer maar ze moesten voor het spelen van een wedstrijd in Super ergens naar een club in Oost-Vlaanderen (of all places). Blijkbaar was er ook in Nederland een dorpke met dezelfde naam als diene bled in Oost-Vlaanderen en ge kunt al raden wat er toen gebeurt is. De verkeerde plaats ingegeven in de GPS en die mannen de verkeerde kant uit. Het was te laat toen ze hun fout beseften en ze hebben die match toen met forfait verloren. Dat was een heel drama want de regel was toen (en misschien nog altijd) dat wanneer je in Super forfait moest geven het automatisch neerkwam op algemeen forfait. Dit voor een ploeg waarvan toen iedereen voor de aanvang van het seizoen al wist dat ze landskampioen gingen worden en vooral ook omdat ze daarmee automatisch geen kans meer maakten om zich te kwalificeren voor de European Champions League. ’t Is toen nog een heel sport-juridisch steekspel geworden maar als ik het me nog goed kan herinneren heeft Vilette toen toch nog Europees kunnen spelen.