Het was prikdag voor mij vandaag. Mijn derde covid-vaccin and as always,… , more to come, zolang het gratis is tenminste. Het is niet dat ik last heb van prikvrees maar deze keer was er toch wat meer stress bij. Ge moet weten dat we nog niet zo lang geleden, vorige week pas zelfs, nog met een delegatie van VMS, te voet naar Scherpenheuvel zijn gegaan om daar een kaarske te branden voor de zielerust van één van onze dierbare leden die de gevolgen van een Covid-prik nog steeds niet te boven is gekomen. Zoiets laat zijn sporen na!
Bovendien hebben we na de twee eerste vaccinaties toch al een bepaald patroon ontdekt dat mogelijks aan de grondslag ligt van al die complottheorieën die men sinds enige tijd op verschillende social media verkondigt. Het scenario is steeds hetzelfde. Ge komt daar toe, ge wordt doorverwezen naar één of andere wachtruimte met uitzicht op de coulissen. Wat zich daarachter afspeelt staat ondertussen bekend als ‘de sluikse strategie van de prikmadammen’. ’t Is te zeggen, er is er één die u aan de babbel houdt met het stellen van allerhande vragen en dan komt de tweede van achter uwen rug uit de lucht gevallen met de vraag of ge het in uw linkerschouder of rechterschouder wil en dan … vlam!
Dat was vandaag niet anders. Buiten dan het feit dat juist toen ik mijn beurt zat af te wachten er een aantal van die prikmadammen dringend aan een sanitaire stop toe waren. De eerste die buiten spurtte was verdorie de vrouw van dinges, allé de vrouw van diene politieker van bij ons in’t dorp, handig camouflerend dat naast de sanitaire stop, ze toch even wou zien wie er allemaal nog aan het wachten was op zijn executie. Daarna nog een andere prikmadam, ook dezelfde richting uit. Zou die eerste mij ook herkend hebben? Er was nog ene wachtende voor mij en heel toevallig kwam de tweede prikmadam als eerste terug. Het zal voor een klein ‘commisse’ geweest zijn. Ofwel maakte dat deel uit van een onderlinge afspraak tussen de twee commissionairs om het zo te laten uitkomen dat ik bij de vrouw van dinges moest. Enfin, diene dat voor mij aan de beurt was mocht mee met haar achter de coulissen. Dan kwam de vrouw van dinges. Komt gij maar ne keer hier manneke! Den deze schoorvoetend naar ginder aan een tempo dat beduidend lager lag als toen we te voet naar Scherpenheuvel waren gegaan. Daarna, zoals het hierboven beschreven draaiboek het oplegt, een aantal vragen om de aandacht af te leiden waarna nog een andere prikmadam als een echte spider-woman uit het niets opdaagt en vraagt of de prik links of rechts moet geplaatst worden. – Links aub, ik moet vanavond nog pingpongen. Ondertussen bleef de vrouw van dinges mij maar entertainen. En waar speelde gij ping-pong? Dat was een elegante manier om te zeggen dat ik toch diene van VMS was. Ik had even goed kunnen antwoorden dat ze dat toch wist maar bij VMS hanteren wij een zekere etiquette en even elegant vroeg ik haar of zij niet de vrouw van dinges was. Ja dinges, ik kon niet direct op zijne naam komen ondanks het feit dat het toch één van de prominente figuren van ons dorp is. OK, het was dus slechts een poging om elegant te zijn.
Soit, om maar te zeggen hoe zeer ge u daar laat meevoeren. Ondertussen was de eigenlijke prikmadam volop in actie gekomen. Drets! Die naald in mijn linkerschouder, eerst recht naar beneden, dan par file à gauche, en avant marche! Ik dacht dat ze met een grondboor bezig was! Seriously! De prik van mijn eerste vaccinatie heb ik niet gevoeld, de tweede wel, maar de derde die slaat alle records! Draait ze die naald daar terug uit, enigzins ontgoocheld, met de laconieke woorden: ‘Dat bloedt niet!’. Ok, dan zal de fun er voor u wel af zijn zeker? Seg maske! Dat is de derde prik al! De hoeveelheid bloed in een mensenlichaam is slechts 7% van ons lichaamsgewicht! Eens stopt het!
Ondertussen was het ijs tussen de vrouw van dinges en mezelf gebroken. Over hoe dikwijls ze met haar kleinkinderen in de garage pingpong speelde en hoe snel dat die daar mee weg waren. Tja, dat is het verschil tussen de goede en de iets minder goeden. Eerlijk, het ging er zeer technisch aan toe. De laatste slag die besproken werd was niets minder dan de Flip. Dat is toch een relatief moeilijke en technische slag die we zelfs bij VMS niet direct aanleren. Bij de kleinkinderen van de vrouw van dinges (en dus ook de kleinkinderen van dinges) ene keer voordoen en hupsakee, weg ermee!
Allé, vrouw van dinges, ge moogt tegen dinges zeggen dat ik zijne naam nooit meer zal vergeten en ge zijt allebei met al uw kinderen en kleinkinderen welkom om de Flip nog wat komen bij te schaven.
